«Ένας άνθρωπος μόνος χαμογελάει στο σκοτάδι-Ίσως γιατί μπορεί να διακρίνει μέσα στο σκοτάδι,Ίσως γιατί μπορεί να διακρίνει το σκοτάδι».
Στη Μονεμβασιά της Λακωνίας πρωτοείδε τον ήλιο Πρωτομαγιά του 1909 ο μεγάλος ποιητής της Ρωμιοσύνης Γιάννης Ρίτσος.
Εκατό χρόνια, λοιπόν, από τη γέννησή του, το υπουργείο Πολιτισμού ανακήρυξε το 2009 «Έτος Ρίτσου», τιμώντας τον άνθρωπο που με την ποιητική του γραφή νίκησε το σκοτάδι.
Από την «Εαρινή Συμφωνία» το παρακάτω ερωτικό υμνολόγιο…
Θ’ αφήσω τη λευκή χιονισμένη κορυφή
που ζέσταινε μ’ ένα χαμόγελοτην απέραντη μόνωσή μου
Θα τινάξω απ’ τους ώμους μου
τη χρυσή τέφρα των άστρων(…)
Θα περάσω κάτω απ’ τις ανθισμένες ακακίες
των χαδιών σου(…)
τυλιγμένος εγώ το κορμί σου
γυμνός, δίχως άνθος φωνή και τραγούδι
Κανένα φως άλλο να μην ισκιώνει το φως
που ανατέλλει απ’ τη σάρκα σου(…)
Αγάπη, αγάπη,
δεν μου’ χες φέρει εμένα μητ’ ένα ψίχουλο φωτός για να δειπνήσω
Ζητώντας το θεό ζητούσα εσένα.
Β.Κ.
